Maraş’ta nerede kaldınız ve diyabet okulu kapsamında ne tür etkinlikler yaptınız?

   Programımız tüm kampçıların birlikte olduğu iki ayrı spor saati, konferans salonunda eğitim sunumu veya film gösterimi ve akşam eğlencesiyle kampçıların beş gruba bölünerek kendi evlerinde yaptığı teorik eğitim ve yaratıcı faaliyetlerden oluşuyordu. Sabah sporunda profesyoneller dahil tüm kamp katılımcıları Abdullah Bahçekapılı önderliğinde günde yarım saat yoga, pilates gibi egzersizler yaptılar, başlangıçta hep bir ağızdan diyabet andını okudular (Resim 1).

   Resim 1: Diyabet Andı

   Akşamüstü spor seansında ise çocuklar gruplara bölünerek iki saat boyunca takım oyunları oynadılar (Resim 2). Öğleden sonra Genç Kızılay Dulkadiroğlu şubesi gönüllüleri 3 gün boyunca çocukların sevebileceği filmleri izlettiler. Kendi evlerinde, sorumlu hemşire ve diyetisyen gözetiminde günde beş öğün beslenme, sekiz kez kan şekeri ölçümü ve dört kez insülin enjeksiyonu yapma sırasında da pratik eğitim aldılar. Her eve tarafımızdan mutfak tartısı götürülmüştü, karbonhidrat içeren besinlerini tartarak hesap yaptılar. Yemekleri idari binada hazırlandı, ancak karavana taşımaktan sofra kurmaya ve basit bulaşık işlerine kadar imece usulüyle çalıştılar. Karbonhidrat sayımı, sağlıklı beslenme, şeker ölçümü ve insülin enjeksiyonu uygulamalarının doğru tekniği, glukoz sensörü ve insülin pompası gibi ileri diyabet teknolojileri konusunda deneyimlerini arttırdılar (Resim 2).

   Resim 2: Diyabet kampının menüsü

   Okula kaç hasta ve ailesi katıldı ve ne öğrendiler?

   Okula yatılı olarak 48, taşımalı olarak (08 00-23 00 arası) 17 diyabetli çocuğumuz katıldı. Aileler yalnızca ilk gün, çocuklarını getirdiklerinde 2 saatlik bir söyleşide eğitim aldılar. Yukarıda söylediğim eğitim içeriklerini tekrarlamayacağım. Ayrıca diyabet bakımı sırasındaki sosyal hakları, hizmet alımındaki aksaklıkların nasıl aşılacağı, acil sorunlarla nasıl başa çıkılacağı, modern diyabet yönetimindeki yeni yaklaşımlar ve hedefler konusunda etkili bir bilgi güncellemesi sağlandı. Örneğin futbol alt yapısında oynarken diyabet olunca sporu bırakan bir çocuğumuza ailesi ile birlikte eğitim verilerek tekrar spora başlamaya ikna edildi. Bir başka ailemiz ise iki yıldır çıkaramadığı heyet raporuna oradaki bağlantılar sayesinde kampın ertesi günü kavuştu.

   Okula çevreden doktor hemşire ve sosyal hizmet uzmanları katıldılar mı?

   Evet, hem de çok anlamlı oranda…Şimdiye kadar sayısız kamp yaptık, ama hiç bu kadar güzel bir kadroyla desteklenmemiştik. Bizim ekibimizin iki hemşiresi ve önceden ulusal çocuk diyabet çalışmalarında iletişimde olduğumuz Gaziantep ve Osmaniye’den birer çocuk diyabet hemşiremiz dışında İl Sağlık Müdürlüğü ve İl Sosyal Hizmetler Müdürlüğü bizi diyabet hemşiresi, hemşire, diyetisyen, çocuk gelişim uzmanı, sosyal hizmet uzmanı ve psikologlardan oluşan toplam 17 kişilik bir kadro ile destekledi.

   Okula katılan diyabetli çocuklar ile ilgili gözlemleriniz neler ve aktarabileceğiniz anektodlar var mı?

   Bir çok var ama… Örneğin 18 yaşında abi ve 10 yaşında kız kardeşi, iki diyabetli çocuğumuz Afşin ilçesinden geliyorlardı. Herhalde 30-40 dakika mesafedir diye düşünürken, köylerinden çıkıp il merkezine ulaşmalarının dört saat sürdüğünü, bu yüzden kontrollerinin çok aksadığını, diyabet bilgilerinin de hiç güncellenmediğini fark ettik. Bir başka çocuğumuzun da çok yoksul olduğunu, kamptaki güzel yemekleri son kırıntısına kadar değerlendirmekte büyük bir telaş yaşadığını gördük. Giderken ona bir hayli yiyecek kolisi verme şansımız oldu. Bir de şunu aktarayım: Yetkili arkadaşlar hazırlık aşamasında bizden menü planı isteyince, çocukların sevebileceği zengin bir menü hazırladık. Onlar da yemek sunumlarında bunu harfiyen uyguladılar. Bizce yemekler harikaydı ama, öğrendik ki çocuklarımız zaman zaman “bunlar ne biçim yemek, hiç acısı yok” diyorlarmış…

   Ama endişelenmeyin, o enerjik ortamda tabii yemekler gayet güzel değerlendi! Bir de diyabet dışında çölyak hastalığı olan iki çocuğumuz için daha özel bir beslenme gerekiyordu. Bu da kurum tarafından kusursuz biçimde sağlandı.