Düzceli park gazinosunu yıkıp ranta kurban edenler demiş. Park gazinosu belediyeninmiydi ki ranta kurban edilsin. zaten yıllardır müstecirinde kiraya verdiği müstecirde değilmiydi. ama sizler hala sizin müsteciriniz bizim müstecirimiz kafasında mısınız. parkta kaç tane bina vardı ki. birde lunaparkın demiryığınları. kim kaldırabilirdi bunları. çaya kahveye gelince. isteyen çayını da içer kahvesini de. masa sandalye içinde hiç bu kadar demogoji yapmanıza gerek yok. meraklanmayın o da hallolur.

Kayıp koskoca iki yıl sonra, Düzce’de park sorunu çözülemedi. Parkımı, masamı, çayımı, geri alamadım..Düzce’de İnsanların şurada buluşalım diyebileceği, açık havada nefes alabileceği, iki yer kaldı.. Aydınpınar köprüsünün oradaki küçük işletme ve Cedediye cami önü.. Yapılan millet bahçesine konan büfelerin rengi ise tam isabet.. Düzce’nin makus talihini simgeliyor.. Çay kahve fiyatları ve kimlerin olduğu konusu ise, insiyatifin başkanda olmadığının göstergesi.

Nasıl bir sosyal kültürel çalışma ki, içinde halk, sokaktaki vatandaş yok.. Düzce’nin tarihi, hafızası olan Park gazinosunu yıkıp ranta kurban edenler, yerine yaptıkları binayı da 20 yıl dolmadan yıktılar.. Parkın peyzajı, yapımı tekniği, görselliği değil ki sorun.. Bizim kültürümüzde insanlar, sevdikleri, ile misafirleri ile bir masada çayını kahvesini içmek ister.. Bizim kültürümüzde orta doğu kültüründeki gibi, sıra ile banklara oturrup, gelip geçeni gözler pozisyonda oturmak yok..

Halkın olanı halka vereceğiz sloganı yalanmıydı ki, 15 temmuz “ eski lisenin oradaki “ parkındaki, belediyenin işlettiği güzel kafeyi kebapçıya verdiler.. Ben vatandaş olarak kendi mülkümde masamda oturup, dostlarımla çayımı, kahvemi fahiş olmayan fiyattan içmek istiyorum.. Bir işletmeci kendi mülkünde çayı, üç misli fiyat satabilir ki, ister gider ister gitmem.. Ama ben halkın kendi mülkünde fahiş fiyatla hizmet almasını kabul edemem..