Yerelde ve genelde yaşanan gelişmelere şöyle bir dışarıdan baktığınızda, birçok olayın hiç değişmediğini, sadece kişilerin değiştiğini görürsünüz.

   Oyun aynı oyundur, sahne ise belki biraz değişebilir..

   Dedim ya; dışarıdan şöyle bir bakabiliyorsanız görürsünüz ki; tiyatroculara taş çıkartılıyor..

*

   Efendim biri gelmiş, biri gitmiş..

   “Gelen ağam, giden paşam” derler..

   Ve hayat aynı şekilde devam eder, gider..

*

   Dışarıdan izleyenler –izlemesini iyi bilenler- iyi bilir, aynı çocukken bize oynatılan parmak oyunu gibidir..

   Biri tutar, biri keser, biri pişirir, biri yer, birileri de “hani bana, hani bana” der, durur!..

*

   Mağduriyet mi?

   Artık hemen herkes farkındadır ki; onu da kullanmasını iyi bilirsen, seni artık hiç kimse tutamaz!..

*

   Çok uzatmayalım.

   Ve diyelim ki; efendim bu yazı ara bir yazı..

   Kısa mı kısa bir yazı..

*

   Son sözler ise Yunus Emre’den ve tabi ki anlayanlara;

   Mal sahibi mülk sahibi,

   Hani bunun ilk sahibi?

   Mal da yalan, mülk de yalan,

   Var biraz da sen oyalan!..