Belediye meclislerinin sayın üyeleri imar planlarını değiştirerek deprem kuşaklarında ikamet eden aileleri çok katlı apartmanlarda yaşamaya mahkum etti.

   Çünkü; kat sayılarının arttırılması belediyelerin meclis kararı ile gerçekleşti.

   Meclisleri böyle bilim dışı kararlar almaya yönlendiren baş etken, yine aynı yerlerde yaşayan insanların kat artışı yönündeki baskıları oldu.

   Başta yer sahipleri arsalarına daha fazla konut ve dükkan sığdırabilmek için binaların kat sayısının arttırılmasını istiyor.

   Türkiye’deki şehirleşmenin en önemli problemi bu. O nedenle bu tür kararları alma yetkisi belediye meclislerinden alınıp merkezi idarenin yetkisine verilmeli.

   Deprem kuşaklarındaki şehirlerde kat sayısı kesin kes sınırlanmalı. Bu sınırın belirlenmesi ise bilimsel heyetlerin incelemesine tabi tutulmalı ve bir daha değiştirilememeli.

   Belediye meclislerinde okumuş, tahsilli, bilgili kişilerin ya da kasap, manav herhangi bir meslek gurubunun yer almasının hiç bir önemi de yok. 

   Zira bireylerin kişisel çıkarları ve ekonomik zorunluluklar söz konusu olduğunda, kat artışı için toplumsal bir mutabakat oluşuyor.

   Depremlerin verdiği manevi ve maddi tahribatlar yıllar geçtikçe çok çabuk unutuluyor.

   İnşaatlarda deprem yönetmeliklerinin uygulanması sulandırılıyor.

   Her tür tedbir kağıt üstünde var.. Fakat uygulama ailelerin can güvenliğini tehlikeye sokacak büyüklükte yanlışlarla dolu…

   Sonuç; deprem bölgesinde onbinlerce aile mahfoldu, onbinlercesi sokakta kaldı. Milyonluk daireler kullanılamaz halde.

   Üzüntümüz çok büyük.

   Acı içindeyiz.

   Söz sahipleri, büyükler daha önce de defalarca uyarıldı ama fayda etmedi, etmiyor!…

   Çocuklar ne yapsın?…

   Saygılarımla.