“2 bin yıl ardan sonra sahne yeniden açıldı” demişti Celil Yağız. (Nur içinde yatsın!)

   Düzce’de ilk tiyatro girişimi zamanlarıydı. 60’lar sonu, 70’li yılların başında yerel oyuncular sahne almaya başladı.

   “2 bin yıl ara…” Ne büyük bir eksikti. "Sanattan mahrum bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir"*.. Nitekim sanata gözlerini yuman bir toplumda netice geri kalmışlıktı. 

   Yağız’ın sözlerini vurgulayarak daha sonraki senelerde manşetten verdim.

*

   İki yıldan bu yana Başkan Faruk Özlü’nün kararlılığı sayesinde Üskübü’deki Prusias Ad Hypium kenti hızla ortaya çıkarılıyor.

   Bu girişimler sadece turistik bir bölge yaratmak, bölgeye canlılık ve gelir sağlayabilmek için midir?

   Hayır!.. Tarihi eserlerin kültürel ve sanatsal sihri topluma daha derin faydalar sağlar.

   Düşünenler anlayacaktır. Çünkü geçmiş, geleceğe güç katar!.

   Ve geçen akşam antik tiyatro sahnesi yeniden canlandı. Düzce Üniversitesi’nin sanat tasarım ve mimarlık fakütesi Sahne Sanatları Bölümü antik dönemin ünlü tiyatro yazarı Aristofanes’in “Kuşlar” adlı oyununu sahneledi.

   Halkın ilgisi büyüktü. Çok kişi kapıda kaldı. Demek, halka sanat sunulursa karşılığı var. Toplumumuzda ilgi devam ediyor.   

*

   Etrafa bakınca şunu anlıyoruz ki 2000 yılında il olan Düzce birinci şansını yakaladı.

   Bakan Özlü’nün başa geçmesi ile de ikinci şans kapıları açıldı:

   İşler hızlı ilerliyor, gelişme sağlanıyor.

   Daha çok doğru iş yapılıyor, daha az yanlışa sapılıyor. 

   Siyaseti bir kenara bırakalım! Etrafımıza bakalım:

   Çevremizin yeni düzeni, parkımız, çarşı merkezi yaya yolu, ekilen ağaçlar, Mutfak Sanatları Merkezi, Çöp Arıtma Tesisi, otoban girişi… Devamın siz sayın! 

   Ve hayal edin: Konak’da kütüphane, Asar’da yeşil koridor. Cedidiye Cami önünde büyük meydan v.s.v.s. 

   “Şu eksik kaldı, bu yanlış yapıldı!” diyenler!..

   Siz de haklısınız...

   Saygılarımla.